Over ons gezin, emigreren en een bedrijf starten

Hoe zijn wij hier gekomen en waarom wil ik zo graag dat iedereen het Spaanse leven beleeft. Ik ga even terug in de tijd. 6 jaar geleden overleed mijn vader. Het was een soort van wakker worden voor mij. Ik kreeg ineens een gevoel, hé het leven is niet eeuwig. Je moet GENIETEN, je moet uit het leven halen wat je eruit wilt halen. 

En ik besefte, mijn mooiste leven ligt niet hier in Nederland. Ik wilde graag weer terug naar het geweldige gevoel, het genieten van meer dan 25 jaar geleden, toen ik met mijn Spaanse man, Tomás op Mallorca woonde en werkte.  

Dus in juni 2015 vertrokken wij, maar nu met kinderen (10 & 12 jaar) naar Spanje. En vanaf dat moment vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Dit was de plek waar ik moest zijn. Droom na droom kwam uit, één daarvan was mijn eigen bedrijf. 

Mijn bedrijf: Supergoed Spaans leren. En ik leerde zoveel mooie mensen online kennen. Ik vond het geweldig. Ik had iets unieks gemaakt en het verspreidde zich als één grote olievlek. Heel veel mensen wilden snel, makkelijk, leuk Spaans leren. Zonder het verdwaal in grammatica.

Ik kreeg de meest mooie mails van mensen die ineens van alles konden regelen in het Spaans. MAAR ik kreeg ook nare berichten. Nederlanders die waren opgelicht. Mensen die al hun spaargeld waren kwijt geraakt. En toen zei ik tegen Tomás, wij gaan deze mensen helpen. Ik zeg altijd tegen iedereen LEEF JE DROOM, en als je dan die droom in duigen ziet vallen, dat vind ik heel erg.

Inmiddels hebben we een mooie community met mensen die in Spanje wonen, of willen emigreren of tijdelijk verblijven in Spanje. En iedereen helpt elkaar. Het is supermooi. En onze cursus Wonen in Spanje, waarbij je gelijk ook het serieuze Spaans leert is werkelijk een geweldig handboek, zodat je nooit opgelicht wordt.

Ik weet nog wel 25 jaar geleden, ik zag mijn Spaanse man Tomás staan en dacht, wauw die is leuk. Zeg maar liefde op het eerste gezicht. En hij zei: estoy casado. En ik dacht met mijn steenkolen Spaans, ach ja dat kan dat je moe bent, want dat is cansado. 

Al had ik toen geweten wat dat woord betekende dan was ik snel door gelopen, maar nu wist ik het niet en vielen we als een blok voor elkaar. Niets of niemand kon ons stoppen. Ik bleef op Mallorca en wilde graag Spaans praten, maar van wat ik ooit op school had geleerd dat sloeg eigenlijk nergens op, vergeleken met de praktijk. 

En ik kreeg te maken met de familie van Tomás. Gewoon een kletspraatje lukte niet, boodschappen doen was een zoektocht. Google bestond toen nog niet, alleen woordenboeken. En ik verdwaalde regelmatig en kon maar moeilijk iets aan iemand vragen. 

Daar moest uiteraard snel verandering in komen. Ik wilde blijven op Mallorca, ik wilde aan het werk voordat het toeristenseizoen weer ging starten, dus voor die tijd moest ik Spaans spreken. Ik ging keihard aan de slag, stopte er uren en uren in. Maakte het voor mijzelf makkelijk qua grammatica. En op een dag dacht ik, nou ga ik het doen. En ik zei een zin in het Spaans tegen een dame. En zij gaf mij gewoon antwoord en ik verstond het ook nog. 

Van binnen ging ik helemaal uit mijn dak, stond te juichen en superblij. Van buiten bleef ik alleen maar staan met een dikke glimlach op mijn gezicht. Yeah het was gelukt. En binnen een paar weken had ik een baan bij een autoverhuurbedrijf met allemaal Spanjaarden. Geweldig was dat.

Na 2 jaar Mallorca vertrokken we naar Nederland. Nee we gaan het Spaans ritme, het genieten, het relaxte vasthouden als we in Nederland zijn. Nou dat duurde denk ik 1 dag en hop we gingen mee in de sneltrein. Totdat mijn vader overleed in 2013.....een mooi cadeau heeft hij ons eigenlijk gegeven, want daarna vertrokken we naar Spanje.